İLLÜSTRASYON:

 

OZAN MURAT ÖZFEN

Gözüm başım seğirmeye başlamıştı gene. Doktorun karşısında oturuyordum.

 
“Hocam, son 20 senemi takıntılarım ve inatlarım yüzünden harcayıp gittiğimi kabul edersem, hayatımı heba ettiğimi kabul etmiş olurum. Buna hazır değilim,” demek istiyordum. Diyemiyordum. Bunu hangi insan kolayca kabul edebilirdi ki? Saçma sapan annemle alakalı anılarımla, babamın gidişiyle, dedemle, sahte hatıralarla oyalıyordum kadıncağızı.

 
Birkaç gündür ağzıma dolanan şarkıyı mırıldanıyor, bekliyordum. Şarkıyı bir kere dinlemiştim ve zihnime kazınmıştı. Her yerde kafa...

​

​

​

    YAZININ TAMAMINI OCAK'21 SAYISINDA!   

    ÜCRETSİZ OLARAK OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ...